Dat ene moment

Dat moment waarop je kijkt naar een bloem, en er valt een blaadje af. Of je zit te dromen en je staart naar de keukenkast met blik op oneindig, en dan plots gaat het deurtje open. Misschien kijk je net omhoog door het autoraampje en zie je een ster die valt. Je beste vriend kocht een nieuwe auto waar je nog nooit van hebt gehoord en ineens zie je diezelfde auto overal rijden. Allemaal leuke momenten, maar mijn lievelingsmomenten zijn deze: Je leest een boek en op het moment dat je het woord ‘vogel’ leest, zegt iemand op de radio: ‘vogel’. Of je typt een blog en je schrijft net ‘deurtje’, en op datzelfde, dat enigszins onmogelijke, maar exacte moment, krijg je een berichtje dat over een deurtje gaat.

Die gekke momenten noemen we toeval. En dat klinkt dan alsof dat maar af en toe gebeurt. Maar dat is natuurlijk niet zo. Miljoenen mensen praten de hele tijd. Dat gaat maar door en door. En zodra ze gaan slapen, worden er weer ergens anders andere mensen wakker die dan weer gaan praten en praten. Woorden blijven heen en weer vliegen tussen mensen. En er zijn volgens iets wat ik ergens las, bijna 160 miljoen unieke boeken geschreven. Dus de kans dat er een woord wordt uitgesproken dat je op dat moment leest is eigenlijk erg hoog. Ook vallen er constant blaadjes van bloemen af, overal ter wereld, de hele dag door. De kans dat je er een ziet is natuurlijk even hoog als dat er een auto langsrijdt als je wil oversteken. Kansen, gebeurtenissen, toeval, bewust of niet, dingen, zinnen, mensen, woorden en sterren. Geweldig! Want of het nou toeval is of niet, het moment dat je meemaakt is van jou. Jij zag die bloem, hoorde dat woord of schreef die zin. En dat ene moment lijk je ook niet te kunnen doorgeven. Die ervaring kan je niet gemakkelijk delen. Je kan er natuurlijk over vertellen, schrijven of dromen, maar je kan hem niet zomaar even eigen maken aan een ander.

Om even in hetzelfde idee verder te gaan: er is maar één persoon op aarde die je echt kent. Jij zelf. Anderen kennen hun versie van jou. Dus de enige die weet of je echt van voetbal houdt, of dat je eigenlijk alleen maar fanatiek meedoet omdat dat nu eenmaal de sport is die je vrienden volgen, ben jij. En God natuurlijk. En die weet ook al je andere dromen en plannen. Die weet of jij geniet van alleen zijn, of juist samenzijn, van vanille of chocolade, van lezen of juist van dromen.

Hij weet welke bal er in jouw hoofd rond-rolt. Hij wist dat zelfs al voor jij dat wist. En Hij heeft je ook nog eens zo gemaakt, met al je plannen en dromen en woorden en gedachten. Zijn creativiteit wordt zichtbaar door alleen maar naar jou te kijken. En Hij kijkt naar je, wees daar maar zeker van. Hij is Diegene die naar jou zit te kijken, net als je spreekwoordelijke blaadje eraf valt. Hij hoort je de woorden zeggen waar je heel de week over na had gedacht terwijl je je afvroeg of je ze zou zeggen. Hij hoopt op liefde van jouw kant, maar ziet die ook zo ongelofelijk Goddelijk aankomen. En als jij dan dat deurtje ziet opengaan, of een ander ding aan toeval toeschrijft, dan zit Hij erbij en deelt dat moment met je. Je kreeg dat van Hem. De Schepper kijkt met scheppende ogen naar schepsels die geschapen zijn om te scheppen. Niet om op te scheppen, maar om met scheppen vol uit te delen aan anderen. Deel je momenten. Zoveel mogelijk. Ook al begrijpt niemand je. En kijk naar de vogels!

Worden niet vijf musjes voor twee penninkjes verkocht?
En niet een van die is bij God vergeten.
Ja, ook de haren van uw hoofd zijn alle geteld.
Wees dan niet bevreesd: u gaat veel musjes te boven.

Lukas 12:6-7

Picture by Robert Stokoe at pexels: