Het mannetje en de toevallige voorbijganger

“Waar ga je heen?” Vroeg het mannetje aan de toevallige voorbijganger. 
“Ik? Naar de maan.”
“De maan?”
“Ja, de maan.“
“Maar…”
“Wat?”
“…”
“Dat kan toch niet?”
“Hoezo niet?”
“Wel, de maan is nogal ver, of ja, hoog? Hoe zeg je dat?”
“Dat maakt toch niet uit?”
“Oh.. sorry, dat dacht ik.”
“Geeft niet hoor, vergissen is menselijk.”
“Nu… ehm, vertel eens hoe je daar precies komt dan..”
“Hoe bedoel je?”
“Ok, ga je fietsen, lopen… met de trein?”
“Grapjas, hoe kan ik nu met de trein naar de maan?”
“Ja, je hebt gelijk, dat was dom van me.”
“Uhhuh”
“Mag ik mee?”
“Naar de maan?”
“Ja.”
“Ik denk het wel.”
“Fijn”
“Ja, dat lijkt me ook wel ja, is een stuk gezelliger.”
“Mag ik nog even naar het toilet?”
“Ok dan, maar nu dan.”
“Zo terug.”